VanOberwesel naar Bad Höningen

Zondag 7 augustus.
Alweer vroeg op. De rijn is ook 's nachts druk bevaren, o.a. een partyboot die eerst heen langs vaart met veel lawaai en midden in de nacht terug vaart met minstens zoveel herrie. Ook het dijkje waar we tegenaan liggen resoneert het geluid van de boten op de rijn en de trein aan de overkant terwijl er schuin boven ons ook regelmatig een trein langs dendert. Vroeg wakker, dus.
De Australiërs zijn ons voor en staan om 7.30 klaar om te vertrekken. Zij zijn 4 maanden in Europa en hebben per fiets landen als Slowakije, Turkije, Italie, Zwitserland en nu ook Duitsland aan gedaan. Petje af. Baas boven baas!
Wij vertrekken om 8.30 uur en komen op een pad langs de rijn. Kilometers lang een prachtig uitzicht over het Rijndal. Prachtig, dit is genieten. De schepen varen stroomop- en afwaarts en we kijken onze ogen uit. Ellen komt zichzelf nog wel een keer tegen, nu richting Nederland.
Genieten van alle burchten en Schloss die tegen de helling zijn gebouwd. Bijzonder is de wijnbouw op de zuidhelling. Zo vreselijk steil, dat je je afvraagt hoe ze de druiven verbouwen, oogsten en van het land halen. Machines kunnen er volgens ons niet komen. Maar wij zijn leken. Niet in het drinken, maar wel in het verbouwen van wijn.
We peddelen rustig door. Ellen heeft last van knie en achterwerk, dus het tempo is niet hoog maar wel voldoende om na 3 uur koersen de 35 om aan te tikken.
We pauzeren op een mooi plekje met uitzicht op de rijn en eten de meegebrachte broodjes. Goddelijk.
Dan gaat het dwars door Koblenz. Wat een prachtige stad. Met overal oude gebouwen en reusachtige standbeelden. We komen ogen tekort.
Het is druk op zondag, de dagjesmensen bezetten ook de fietspaden dus we kunnen niet alleen maar om ons heen kijken maar moeten ook goed opletten. We verliezen nauwelijks kilometers want het traject staat prima aangegeven en komen uiteindelijk Koblenz uit om weer naast de Rijn op een radweg te belanden. We passeren Lüzel, Wallersheim, Kesselheim, St. sebastian en komen met de tong op het voorwiel langs Kaltenengers. Daar nodigt een bord ons uit voor de lunch in Zum Anker. We eten schnitzel.
Dan vervolgen we onze prachtige route. Zo moet het zijn. De pijntjes en moeizame kilometers zijn voor dit moment. Prachtig.
We passeren Weissenthurm en Andernach en zetten koers naar Bad Breisig, want daar is een camping.
We worden omgeleid via Namedy en Brohl. Dat is niet zo leuk want i.p.v. een prachtig pad langs de rijn, rijden we nu het drukke verkeer tegemoet langs een doorgaande verkeersweg.
We komen in Bad Breisig, maar zien geen camping. Twijfelen op een kruispunt en worden dan vriendelijk aangesproken door een 'local'. Hij wijst ons naar een camping aan de overkant van de rijn. We steken dus met het pontje over naar Bad Hönningen en vinden daar een enorme camping. Wel een leuk en ruim trekkersveld en daar maken we kamp. De camping valt een beetje tegen, je moet overal voor betalen, de Wifi, de douches en zelfs een beetje warm water voor de afwas (€ 0,20).
Het is zondag dus alle winkels zijn gesloten. We gaan dus, voor de tweede keer vandaag, uit eten. Een Italiaan in het dorp waar we een pizza scoren. Er is Wifi dus voor en na het eten werken we alles bij. Steven plaatst de verslagen op waarbenjij.nu en Ellen werkt haar facebook en Marktplaats bij.
Na een koffie toe gaan we terug naar de camping waar het inmiddels aardig druk geworden is op het trekkersveld.
Het is 21.00 uur, Ellen ligt uitgeteld op een handdoek en Steven........
Welterusten.